Słowo Ci daję

Torn

Słońce wolno rozmracza domy
Kaskadami, smugami, jaśniej
Jeszcze nikt nie mówił nikomu
Że ze snu budzi się miasto

Szaromroczność znika nocy
Resztki snu zrzucają zaspani
Chociaż puste jeszcze ulice
I kościoły zasnute mgłami

Ledwo jasno – gdzieś koło piątej
Mało częste ospałe tramwaje
Autobusy i ruch narasta
To - miasto do życia wstaje

I ze snu się budzi historia
Monumenty strzelistych katedr
Można pokory uczyć się od niej
Z myślą iść na zaspany spacer

Prawie całe zniszczone wojną
Mniej połowa przy życiu została
Rok po roku pokojem - spokojne
Po fragmencie po cegle budowane

Mało wiem, bo mało widziałem
Jestem tutaj - obcy przechodzień
Razem z jego monumentem wstałem
Mewy świadkiem historii narodzin

Jak malarz co bierze z palety
Różne cienie nakłada i barwy
Tak i ten co się mieni poetą
Słowa kładzie malując historie

Może tuli się ranem kochanka
Może budzi - ze snu kochany
Wszyscy dziećmi są tego miasta
W swoje serca i puls jego zasłuchani

Jakże można to brać osobno
Swoje życie dzielić i miasta
Wszyscy losu są i miejsc przechodnie
Nasze życie w ich nurt wrasta

miastu poświęcam