 Wysłany: Śro 9:10, 28 Mar 2012 Temat postu: Re: tyle zagubionych serc |
|||
na wzgórzu aniołów stoi łowca wiatru i ludzkich trosk Nic bym tu nie zmieniał dostojny ramiona otwiera /nadokreślenie/ przymiotnik dla mnie niepotrzebny - za dużo treści szkic to być musi - reszta to wyobraźnia tego co czyta To ją nakarmić trzeba - okruchem tajemnicy łowiąc zagubione ptaki strudzonym zwraca pamięć /może wraca pamięć?? niesie wędrowiec tobołek /wiemy kto niesie - wędrowiec nie jest potrzebny - albo inna kompozycja/ pełen tęsknot usiądź proszę /przeskok z opisu do zwrotu bezpośredniego/ Trochę łamie szyk i pomysł pierwotny - albo inaczej to skomponuj wypij mleka i łyk miodu już koniec zagubione serce jest tu Pomysł ciekawy ale stosowany już czyli mało w nim nowatorskości Zakończenie bardzo dobre Dla mnie - trochę kompozycyjnych meanrdów "Liryka, liryka ckliwa dynamika angelologia i dal" cyt. - mam nadzieję że wierny Lirycznie opisowo ale zawsze celnie i ściśle Wiersz to kompozycja a słowo może mieć barw wiele Różna też jest waga, ton słowa TT/ |
|||
| Wysłany: Śro 8:54, 28 Mar 2012 Temat postu: |
|
| Pamiętaj - jeden tekst w temacie
bo trudno komentować trzy równocześnie TT/ |
|
| Wysłany: Pon 13:32, 26 Mar 2012 Temat postu: Zakłopotanie |
|
| pamiętam ten kapelusz
zielony niewinny odbierał mi słowa które pomotane były na końcu języka a ja chciałem powiedzieć tylko kocham wybełkotane już tak nie lśniły więc zapłakałem odszedłem zawstydzony i taki niewinny poczekam kapelusiku kochany niebawem wypowiem zdecydowanie |
|
| Wysłany: Pon 6:47, 26 Mar 2012 Temat postu: taki starego biadolenie |
|
| Stary
stary wypłowiały pogryziony przez psa wylizany przez kota dziurawy od lewej narośli kapeć kiedy przygarnia zmęczoną stopę jestem w domu ja i on poranek trwa do południa u mnie jak zwykle wózek kawa okno widzenie muzyka obok ulica gra w różne tony idzie i on reklamówka tak go nazywam gazety w ręku zbiera na kieliszek śniadania czy zatracił ducha co w nim pękło Stare malowane stare wiejskie domy teraz już matrony jakby w suknie ślubne wystrojone mają serce mojej mamy i taty dłonie stary mój w izbie matka i moja kołyska tata dach słomą pokrywa a na ławce gliniany garnuszek pełen świeżej śmietany przez okno malwy zawsze zaglądały kanibal usiadłem pod starym drzewem nie odpocząć tak sobie stare grzyby są dwa tylko ja mam krew w żyłach jeszcze i maj przeżyłem w rozpalonym uścisku e stary żyjesz idziemy bom głodny |
|
| Wysłany: Pon 6:42, 26 Mar 2012 Temat postu: tyle zagubionych serc |
|
| Wiatraki serc zagubionych
na wzgórzu aniołów stoi łowca wiatru i ludzkich trosk dostojny ramiona otwiera łowiąc zagubione ptaki strudzonym zwraca pamięć niesie wędrowiec tobołek pełen tęsknot usiądź proszę wypij mleka i łyk miodu już koniec zagubione serce jest tu |
|