 Wysłany: Nie 0:36, 14 Lis 2010 Temat postu: |
|
| A mogło by się wydawać, że w Kanadzie
można mieć to samo niebo nad głową Nie - nie można Że radość ta sama, że ściany, że dom Nigdy nie są te same Jedynie myślę - ta sama jest miłość Chociaż kto wie jaka ona jest pod obcym niebem Jaka droga do domu, jaki płot i drzwi własne, choć dalekie Czy nie jest tak, że wszystko tam jest inne i dalsze Ty to wiesz - choć i ja myślałem Nie chcę - wyjadę , po co mi ten kraj? A gdy ktoś nie wraca - matka, siostra, brat? Nie wiem, ale chyba jest podwójnie ciężko Myślę, że oni zawsze są obok, tyle, że... trochę inaczej |
|
| Wysłany: Sob 20:46, 13 Lis 2010 Temat postu: |
|
| witaj Tomku, to byloby super, gdybys moja stronke mial skopiowana,
a wracajac do mojej tragedii /przezywam ja na codzien/ ...myslalam z mezem ze zawsze zestarzejemy sie razem, tak sobie mowilismy, zycie pokrecilo nam plany, mielismy miec odnowienie slubu w tym roku, w naszym domu, ..ale coz, stalo sie inaczej. Trzymam kontakt rzadki, ale mam go z Mirka Szychowiak, napisala dla mnie wiersz Mirek, sliczny, wzruszjacy, umiescila w nim wszytko, co w rozmowie z nia poruszylam..dodam , ze maz umieral w w trucku w pracy, na skrzyzowaniu w innym miescie, sam, 19 lutego 2010, mial masywny zawal serca... .zacytuje go wiersz Mirki Szychowiak, mojej bardzo bliskiej kolezanki z Polski Ksiezyce/Wroclaw dedykowany SP mojemu mezowi Mirkowi Janik Mirek Już zapomniała, kiedy wyszedł. Gdyby wrócił, wszystko by się znalazło: pamięć w szoferce, roztopione słońce w oczach, silne ręce, na których ją nosił jak kotkę. Ale nie wrócił. Biała sukienka więdnie w szafie, drugiego ślubu nie będzie. Na ostatnim skrzyżowaniu wyłączył silnik i już nigdy nie odpali serca, nie będzie spieszył się do niej jak zwykle. Ale będzie do niej pisał listy, że kocha I wszystko stamtąd widzi. Napisze, że nie umarł całkiem, bo musi czuwać nad nią. I niech płacze, kiedy musi. I niech mu odpisze, może nie będzie tak tęsknił. A w kopercie ma być niezapominajka i zdjęcie domu. Musi wybudować taki sam. Dla nich. copyrights Mirka Szychowiak Poland July 30.2010 |
|
| Wysłany: Sob 15:09, 13 Lis 2010 Temat postu: |
|
| Witam,
Przykro mi Olu z powodu odejścia Twojego męża. To los... Gdy siedziałem przy moim ojcu (wypadek w pracy - najechał na nich samochód - kierowca zasnął) czynności oddechowe podtrzymywały urządzenia. Wydawało mi się że moi bliscy nie odchodzą. A jednak. Powiedz mi Olu czy wszystkie swoje wiersze w Tawernie - te które stanowiły temat główny - miałaś na swoim koncie z wierszami? Był taki czas , że zabezpieczałem dojścia do swojego konta i do kont waszych. Musiałbym sprawdzić czy mam kopię twojego konta z wierszami. Miałem dojście (kopię) do wszystkich swoich komentarzy - to jednak nic nie da. Zacząłem - jakbym przewidział, że ze stroną coś się stać może - kopiować strony Tawerny. Popełniłem jednak pewne błędy i nie wszystko się otwiera. Pozdrawiam, Tomasz |
|
| Wysłany: Sob 20:29, 06 Lis 2010 Temat postu: |
|
| witaj, nigdzie na razie, stracilam vene do pisania, ale tu zosatne, moze zaczne znow...
na razie pracuje profesjonalnie za darmo...dla digital designers tzn otrzymuje od nich darmowe ich digital zesatwy i robie dla nich layouts tzw skrapki /tzn reklame, zestawy sa sprzedawane w sklepach online a nasze skrapki prezentuja, co mozna stworzyc z danego zestawu mozesz zobaczyc na moim blogu http://olenkamajka.blogspot.com/ Z Marcinem nie rozmawialam, ale znalazlam go na Faebook, bardzo chcialabym aby cos zrobil zeby odzykac nasze wiersze, po prostu musi sie skontaktowac z KEI z Krakowa, tam byl Tawerny serwer, moze na jakis czas udaloby sie ponowic podstrony i skopiowac wiersze. pozdrawiam serdecznie ps, w tym roku stracilam meza, zmarl 19 lutego jaddac semitruckiem w pracy , zawal serca.  |
|
| Wysłany: Sob 16:39, 06 Lis 2010 Temat postu: |
|
| Witam,
Gdzie piszesz teraz Olu Czy masz jakieś nowe wieści od Marcina Pozdrawiam Tomasz |
|
| Wysłany: Nie 7:38, 14 Mar 2010 Temat postu: [ Skarga ] |
|
| czasem rosnie we mnie gniew, zal, kiedy jestem pod pregierzem problemow przerastajacych moje sily....
[ Skarga ] -------------------------------------------------------------------------------- Stoje dzis tylem do Ciebie, Panie, na obcej ziemi, pomiedzy kieratem zycia a swieta mekka zbuntowana. W cierpieniu i zalu odtracona nie skladam dzis dloni, a usta moje milcza jak zaklete, Kazales sluchac...milczalam, kazales milczec..sluchalam... Ale byc niemym meczennikiem nie potrafie... |
|