 Wysłany: Śro 10:55, 21 Sty 2009 Temat postu: Cyprian Norwid |
|
| CZEMU
Próżno się będziesz przeklinał i zwodził, I wiarołomił zawzięciu własnemu - Powrócisz do niej - będziesz w progi wchodził I drżał... że może nie zastaniesz?... czemu!... * Sam sobie będziesz słówkiem jedném szkodził, Nie powierzoném, prócz tobie jednemu; Będziesz się bez niej z nią kłócił - i godził, I wrócisz, wątpiąc, czy zastaniesz?... czemu! * Szczęśliwi przyjdą, jak na domiar złemu: Kołem osiędą ją - chwilki nie będzie, By westchnąć szczerze... ach! czemu i czemu Przyszli szczęśliwi? rozparli się wszędzie, Wszędzie usiedli z czołem rozjaśnioném - Dom napełnili - stali się Legionem!... * Przeczekasz wszystkich?... to dwóch ci zostanie, A jeden w progu jeszcze ma pytanie I choć - na zégar spojrzawszy - się sroży, Ty nawyknąłeś już nie ufać jemu - Wróci, i znowu kapelusz położy, I rękawiczki jeszcze zdejmie - - czemu? * Aż chwila przyjdzie, gdy wyjść? lepiej znaczy, Niżeli zostać po obojętnemu; Wstaniesz - i pójdziesz, kamienny z rozpaczy, I nie zatrzymasz się, precz idąc - - czemu? * A księżyc będzie - jak od wieków - niemy, Gwiazda się żadna z miejsca nie poruszy, Patrząc na ciebie oczyma szklistemi, Jakby nie było w Niebie żywej duszy: Jakby nie mówił nikt Niewidzialnemu, Że - trochę niżej - tak wiele katuszy! I nikt - przed Bogiem - nie pomyślił: czemu? Cyprian Norwid |
|
